Vay ki insanoğlu vay!
Koca evrenin tek günahkârı sensin.
Dünyayı parmağında oynattığını mı zannedersin?
Son nefesini verip gittiğinde, en fazla bir karış kefendir giyeceğin.
Seni toprak bile kabul etmeyecek, bunu bilesin.
Sineyi deler geçer kibrin ve cehaletin.
Çocuklarına ihanet eden bir hainsin.
Meclislerde edepten hayadan ahkâm kesersin.
Şeytanla aynı dergâhın müridi misin?
Evet, sen bu dünyadan elbet gideceksin.
Yaptıklarınla yaktığın yüreklerin nefretini körükleyeceksin.
Bu dünya dirinle ne yaptı ki ölünü ne etsin?
Aldığın üç beş nefesten ibaretsin.
Dilerim çektirdiğin acılarla misillenesin.
Seni alıp kaldırıp daha taşa çalmalı ki kemiklerinden ses gelsin.
Varlığının hayrı dokunmadı, o rezil bedeninden bari çiyanlar, yılanlar nasiplensin.
Hey Tanrı, eğer görüyorsan bu olanları, koca bir helak için daha neyi beklersin?
Yok yok, geri alıyorum sözlerimi.
Bundan güzel bir helak düşünebilir misin?
Bence de en doğrusu bu;
Kendi pisliğimizde boğulup ölmemize izin vermelisin.
Yeter artık, bir çocuğun kılına daha zarar gelmesin
Biliyor musun?
Sadece çiçekler, kalemler, defterler ve gülümsemeler…
Hayatta olsaydı, bunu dilerdi sadece senden Narin.
Onur Akıncı
About The Author
