Aptallığımız için değil kalbimizdeki kırılmış parçaları birleştirmek için birilerine tutunuruz.Anlarız ki arkadaşlığa sevdaya aşka dostluğa dair hiç bir şey kalmamış şu yaşadığımız düzende..Anlarız ki sevgi için çırpınan yüreklere sahip çıkmak değil düzen!Günler aylar yıllar hoş bir vakit içinmiş harcanan yıllar..Çok yazık hangi zaman diliminde kaybolmuş sararmış fotoğraflardaki anılarımıza dönüp ağladığımızda bizi buna iten nedenlerin de en önemli şeyin dejenere olmuş duygularımızın sonucunda yakalanmış bir hastalık gibiymiş ruhumuza dokunuşların yok sayılmasıymış sevdalarımız..Lanet olsun demek bile gelmez içimizden artık,ne yok oluşumuzda ne de bizi aptal yerine koyan düşüncelerin de ..Bir kendimize bakarız aynada kendimizi görüp ve deriz ki ağlamak sana yakışıyor hep ağla!Başkalarının hüzünlerinde bile ağlayansan senin hakkında kötü düşünenlere bile hala yüreğinde sevgi tohumcuklarına dokunup (Hayır sen iyiliğini koru meleklerine sahip çık sende onlar gibi kötü olursan ne değerin var bütün bu yaşadıklarının)Diyip kendi öz dünyanda kendin için çiçek bahçelerine dön onlarla mutlu ol..Yaşam tek kişiliktir sen istediğin kadar çoğaltmaya çalış..Sen sende olduğunu zaman içinde anladığında yaşanmış her şey adına Tanrı’ya şükredersin..Her zaman iyi olmayı yeğlediğimiz bu yaşam için arkamızdan vuranlara en sevdiklerimizin bizimle uğraşmalarına kızmayız..Bir hüküm var mutlaka yargılanacaklar deriz!En yakınlarının canlarının bile yapamadıklarını çıkar bir gün biri yapar senin için çabalar seni yukarıya çeker ona anlatamazsın minnetini ezik altta kalmış gibi hissedersin kendini oysa onu çok seversin senin canlarına bile seni savunur..Haykırmaların sitemin bile onu çok sevdiğinin işaretidir..Sadece iyi niyetimiz için ödül veresimiz gelir kendimize ..İyi niyet tevazu ve melikemiz ve değerlerimiz ve bizler !İşte ödülümüz..Ne kadar açık sözlü olursan ne kadar yüreğini insanlara açarsan o kadar kaybedersin..Bunun adı kaybediş değil,yaralı yüreğini onarmak diyelim..Hüzünlerinde gözyaşlarında….Edibe Gülnar.
